Ημερολόγιο Καταστρώματος

Οκτώβρης 2004

Με ιστιοπλοϊκό από Κώ για Καλαμάκι.

Πλήρωμα: Ο Άντζελο (Άγγελος επί το ελληνικότερο: Ελληνο-Ιταλός φίλος με χρόνια εμπειρίας στα ιστιοπλοϊκά και κυρίως μάγειρας!), ο Μιχάλης (του εμπορικού με μεγάλη εμπειρία στη θάλασσα) και ο υπογράφων (διπλωματούχος του γλυκού νερού).

Όλα ξεκίνησαν όπως ξεκινάνε όλα τα ωραία: χωρίς πολλές προετοιμασίες, σχέδια και σκέψεις! Κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και ο Μιχάλης μου ανακοίνωσε ότι έχει σκοπό να ακολουθήσει τον Άντζελο σε μια ιστιοπλοΐα από Κω για Πειραιά και με ρώτησε αν είμαι μέσα... Η ερώτηση, μάλλον ρητορική, προσπαθούσε περισσότερο να διευκρινίσει αν είχα ευχέρεια να απουσιάσω από την εργασία μου τη συγκεκριμένη περίοδο. Ευτυχώς μπορούσα.

Έτσι ξεκινήσαμε να φέρουμε ένα ιστιοπλοϊκό που τέλειωσε το ναύλο του από την Κω στο Καλαμάκι. Υπολογίζαμε 2-3 μέρες και δεν ξέραμε ακριβώς τι θα συναντήσουμε (τέλη Οκτώβρη γαρ...). Τελικά κάναμε 6 μέρες και όχι μόνο γιατί μας βοήθησε ο καιρός!

1^η μέρα

Αναχώρηση πρωινή από Αθήνα με την πτήση της Aegean των 8.00πμ για Κω. Τον Άγγελο τον σταματάνε στον έλεγχο, γιατί στην τσάντα που κρατά στο χέρι εκτός από τα κρεμμύδια και τις φρέσκες ντομάτες για τη σάλτσα αλλά ρούκολα που έχει σκοπό να φτιάξει (Ιταλικής καταγωγής μακαρονάς γαρ…), κουβαλάει και τα αγκίστρια για δύο συρτές που έχει ετοιμάσει... Ευτυχώς τους πιάνει στην Ελληνο-Ιταλική πάρλα και το συμβάν τελειώνει εκεί.

Στο αεροδρόμιο συναντάμε και τους έτερους συνταξιδιώτες: τους δύο Βάγγους που θα πάρουν ένα άλλο σκάφος και θα πλεύσουν και αυτοί προς Καλαμάκι.

Φτάνουμε Κω, παίρνουμε το λεωφορείο, και στη συνέχεια λίγο περπάτημα και φτάνουμε στην όμορφη και σύγχρονη μαρίνα η οποία είναι γεμάτη ιστιοπλοϊκά και άλλα σκάφη ενώ διαθέτει και ένα όμορφο καφενείο. Ο Άγγελος (που έχει γυρίσει επανειλημμένως όλο το Αιγαίο και όχι μόνο) μας εξηγεί ότι είναι από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς μαρίνες των Ελληνικών νησιών.

Βρίσκουμε τα σκάφη τα οποία τα καθαρίζουν και τα ετοιμάζουν. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες...

Καθόμαστε για καφέ, ο καιρός ιδιαίτερα καλοκαιρινός για την εποχή: ζέστη και ελαφρό αεράκι. Ο Βαγγέλης νο1 αναλαμβάνει να κανονίσει τα χαρτιά για τον απόπλου. Επιστρέφει και μας ανακοινώνει ότι κατά τις 12.00 θα είναι έτοιμα. Εν τω μεταξύ γνωριζόμαστε περισσότερο και με τους 2 Βάγγους (2Β). Φίλοι παιδικοί, ο ένας ασχολείται επαγγελματικά με τα ιστιοπλοϊκά, ο δεύτερος μέχρι πρόσφατα ήταν στο πλήρωμα του Χατζηπαυλή! Φαίνεται να δένει η παρέα, αν και αυτοί σκέφτονται να «ανέβουν» Καλαμάκι με μια στάση... Ποιος αντιστέκεται όμως στον Άντζελο; Μετά από αρκετή κουβέντα φαίνεται να συμφωνούν στην δική του οπτική να πάμε πιο τουριστικά!

Μετά την προμήθεια των απαραίτητων φαγώσιμων και ποτών μαζευόμαστε στο σκάφος («Έρως»: Sun Odyssey 40’) και ο υπεύθυνος της μαρίνας, μας ενημερώνει για τα βασικά. Ο Μιχάλης ελέγχει τη μηχανή, ο Άντζελο τα κρεμμύδια του (δείχνει να γνωρίζει κάθε είδους σκάφος οπότε δεν ασχολείται...) και εγώ τακτοποιώ τα πράγματα. Το σκάφος έχει τρεις καμπίνες και καταλαμβάνει ο καθένας από μία (με το Μιχάλη να παίρνει την πλωριά και καλύτερη...).

Τελικά κατά τις 13.00 λύνουμε κάβους, σηκώνουμε άγκυρα και με τον υπογράφοντα στο τιμόνι σαλπάρουμε αφήνοντας πίσω μας την όμορφη μαρίνα. Μας ακολουθούν κατά πόδας οι 2Β με ένα λίγο πιο μεγάλο Janneau. Βγαίνοντας από το λιμάνι ο Άντζελο δίνει πορεία: Κράτα το ανοιχτά για 1,5 μίλι μια και έχει μια ξέρα κοντά στην ξηρά και μετά στρίψε Β-ΒΔ. Ο Μιχάλης απορεί, κατεβαίνει να ελέγξει το χάρτη, σιγουρεύεται για την ορθότητα της «διαταγής» και αρχίζει μαζί με μένα να αντιλαμβάνεται ότι ο «Ιταλός» έχει όλο το Αιγαίο στο κεφάλι του: Dinto a Gamba όπως θα μας πει ο ίδιος αργότερα.

Ο αέρας λιγοστός και κατάπρυμος, και έτσι ταξιδεύουμε με μηχανή και ταχύτητα 6,5 κόμβους. Κατεύθυνση η Ψέριμος όπου θα κάνουμε την πρώτη διανυκτέρευση. Αφού καβατζάρουμε τον Κάβο της Κω και νετάρουμε από την ξέρα βάζουμε πορεία Βορά και ανοίγουμε και τη μαΐστρα. Ο αέρας περίεργος, δεν έχει σταθερή κατεύθυνση αλλά κάποια στιγμή δυναμώνει σε 3-4Β. Σηκώνουμε και τη τζένοα και αναπτύσσουμε λίγο ταχύτητα αλλά οι 2Β με πιο καλό σκαρί, μας προσπερνάνε αυτοκρατορικά.

Εχει πάει η ώρα περίπου 3.30μμ όταν μπαίνουμε στο μικρό λιμανάκι της Ψερίμου. Εκεί είναι 3-4 σκάφη ακόμα και το ένα φαίνεται να έχει πάθει και μια αβαρία με μπλέξιμο κάποιου σκοινιού στην προπέλα του. Πρυμνοδετούμε στο μόλο και μετά από λίγο καταφθάνει ένα τουριστικό που κάνει εκδρομή Κώ – Κάλυμνο – Ψέριμο (και όπως μαθαίνουμε αργότερα είναι το τελευταίο του ταξίδι για τη σεζόν αυτή). Ο καπετάνιος μη βλέποντας αρκετό χώρο να πιάσει βάζει ανάποδα full και προσπαθεί να κάνει χώρο μόνος του! Μετά τις σχετικές φωνές και διαμαρτυρίες ξαναβγαίνει, φεύγει ένα εγγλέζικο που ήταν δίπλα μας και τελικά δένει και αυτός εν ειρήνη!

Εν τω μεταξύ ο Άντζελο έχει εξαφανιστεί κάτω. Αντιλαμβάνομαι ότι το έχει ρίξει στη μαγειρική. Πράγματι ετοιμάζει Ιταλικά μακαρόνια με πέστο! Ξεκινάμε για την παραλία για να ρίξουμε μια βουτιά και να προλάβουμε να επιστρέψουμε. Η θάλασσα καταπληκτική! Κολυμπώντας χαλαρώνω και αντιλαμβάνομαι για πρώτη φορά το νησί: Λίγα χαμηλά σπίτια πίσω από την παραλία που σχηματίζεται στο μυχό του κόλπου και ελάχιστα αλμυρίκια. Φυσικά ανυπαρξία δρόμου, αλλά μια μηχανή εντούρο και ένα αγροτικό φαίνεται να είναι από τα λίγα μεταφορικά μέσα του νησιού.

Δεν καθυστερούμε πολύ γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι η μακαρονάδα. Μαζευόμαστε όλοι στο σκάφος μας. Οι 2Β φέρνουν κρασί, ο Άντζελο σερβίρει και πιστοποιούμε για μια ακόμα φορά ότι οι Ιταλοί ξέρουν να κάνουν μακαρόνια!

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και το επόμενο φυσικό επακόλουθο είναι ο καφές. Πράγματι πάμε σε ένα όμορφο καφέ μπαρ ως μοναδικοί θαμώνες γνωρίσουμε το Νίκο που είναι ο ιδιοκτήτης.. Μας ετοιμάζει τους Ελληνικούς καφέδες και μετά κάθεται μαζί μας για κουβεντούλα. Είναι και γι αυτόν η τελευταία μέρα της σεζόν και μετά θα φύγει για Κάλυμνο όπου περνά το χειμώνα. Τα έχει με τα κανάλια που τους θυμούνται μόνο αν συμβεί κανένα κακό, μεγαλοποιώντας μάλιστα τα πράγματα (χθες ήταν πρωτοσέλιδο στις ειδήσεις μετά από κάποια Τουρκική πρόκληση – που απ’ ότι μας εξήγησε την ανακάλυψαν οι δημοσιογράφοι). Επίσης τα έχει με τους ντόπιους (25 μένουν το χειμώνα στο νησί!) με τους οποίους όπως μας λέει δεν μπορεί να συνεννοηθεί! Είναι νέος βέβαια και έχει άλλη άποψη για τη ζωή και την ανάπτυξη!

Έχει βραδιάσει για τα καλά και αποφασίζουμε να ξανα-τσιμπήσουμε. Ο Νίκος μας προτείνει ένα μαγαζί ο Άντζελο βρίσκει όμως το καλό (τρία είναι όλα κι όλα)! Ο Μιχάλης ελέγχει τα ψάρια και απαγορεύει την εισαγόμενη τσιπούρα, ο Βαγγέλης βάζει stop στην προτηγανισμένη πατάτα και καταφέρνουμε να φάμε φρέσκο μαριδάκι, χταπόδι με κρεμμύδι(!), σαλάτες, πατάτες και κρασί. Κάποιοι ξένοι που μας έχουν ακολουθήσει μας ρωτάνε τι να φάνε, εμπιστευόμενοι το γεγονός ότι είμαστε Έλληνες. Στο τέλος μένουμε όλοι ευχαριστημένοι, και περισσότερο ο Άντζελο που μετά από ακατάπαυστη πάρλα, καταφέρνει να πάρει και ένα κομπλιμέντο από τη νεαρή σερβιτόρα.

Κατευθυνόμαστε στα σκάφη κουρασμένοι, φουσκωμένοι από το φαγητό και ήδη νυσταγμένοι!

2^η μέρα

Πρωινή έγερση (6.30) ώστε να προλάβουμε να κάνουμε αρκετά μίλα. Πριν προλάβουμε να φτιάξουμε τον καφέ ο Άντζελο έχει βαρέσει απόπλου! Πορεία προς Λέβιθα, μικρό ξερονήσι στη μέση της απόστασης για Αμοργό (συνολικά περίπου 60 μίλια). Ο ήλιος δεν έχει ακόμα ανατείλει, ο καιρός προβλέπεται καλός έστω και αν έχει λίγο κύμα από χθές: mare morto το χαρακτηρίζει ο Ιταλός.

Πορεία δίνει ο Άγγελος, ο Μιχάλης ελέγχει, όλα σωστά, ταξιδεύουμε με μηχανή, εγώ τιμόνι (δεν εμπιστευόμαστε ακόμα τον αυτόματο) και απολαμβάνουμε την απεραντοσύνη του πελάγους. Ο καιρός σε λίγο βγάζει λίγο αέρα και αποφασίζουμε να σηκώσουμε τα πανιά. Κάνουμε λίγο ιστιοπλοΐα, οι 2Β μας περνάνε για μια ακόμα φορά, ο Άγγελος μας δείχνει κάποια κόλπα αλλά δε γίνεται τίποτε και έτσι αποφασίζει να αρχίσει το μαγείρεμα! Ξεκινάει λοιπόν να φτιάχνει τη σάλτσα. Κάποια στιγμή μπαίνουμε στο φυσικό κόλπο της Λέβιθας και ανακαλύπτουμε μια υπέροχη θάλασσα με έτοιμα ρεμέτζα για δέσιμο! Ο ιδιοκτήτης μιας μικρής ταβέρνας, του μόνου ορατού οικήματος πάνω στο νησί, έχει φροντίσει και για την ασφάλεια των σκαφών! Οι 2Β έχουν ήδη δέσει και «πέφτουμε» πάνω τους. Ο Βαγγέλης έχει ήδη βουτήξει, εγώ με το Μιχάλη βουτάμε κατευθείαν ενώ ο Άγγελος βάζει πάνω και τα μακαρόνια. Η θάλασσα εκπληκτική – ίσως η καλύτερη όλης της εκδρομής. Εγώ έχω πάρει και τη μάσκα και ανακαλύπτω κοπάδια σαργών να κολυμπούν από κάτω μας! Που είναι το ψαροτούφεκο; Γιατί το άφησα στην Αθήνα; Σε λίγο ακούμε τον Άγγελο να μας καλεί. Ανεβαίνουμε στο σκάφος και καθόμαστε όλοι γύρω από την ιταλική μακαρονάδα η οποία εξαφανίζεται σε ελάχιστα λεπτά... Πεινάμε ακόμα και σκέφτομαι ότι οι Ιταλοί βγάζουν περίπου 5 μερίδες στο πακέτο ενώ εμείς το πολύ τρεις. Δεν πειράζει έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας....

Ξεκινάμε άμεσα για να καλύψουμε τα υπόλοιπα 28 μίλια που μας χωρίζουν από την Αιγιάλη. Ο καιρός έχεις αρχίσει να αγριεύει: Β – ΒΔ περίπου 5-6Β με πολύ κύμα κατάπλωρα! Η μηχανή μας προωθεί και η μαΐστρα μας βοηθά να μην μποτζάρουμε πολύ... Εγώ κατεβαίνω για λίγο κάτω αλλά ψιλοζαλίζομαι και αναλαμβάνω πάλι το τιμόνι. Ο Μιχάλης προσπαθεί και ρίξει έναν υπνάκο αλλά δεν τα καταφέρνει και ανεβαίνει πάλι πάνω παρατηρώντας μας για το κακό τιμόνεμα... Καβατζάρουμε τον κάβο της Αμοργού και ο αέρας πλέον έρχεται από παντού όπως και το κύμα. Κατεβάζουμε τα πανιά και κάνουμε υπομονή. Κάποια στιγμή φτάνουμε και μπαίνουμε στο λιμανάκι της Αιγιάλης. Δένουμε πίσω από το ΓΑΡΜΠΗ, ένα μικρό πετρελαιοφόρο της AVIN. Δύο πεζότρατες μπαίνουν μέσα και αποφασίζουμε να ψωνίσουμε.

Ο Μιχάλης κάνει τα «κουμάντα του» και ψωνίζει 5-6 κιλά χταπόδια και καλαμάρια για την επομένη. Στη συνέχεια ανεβαίνουμε και καθόμαστε σε ένα μικρό εστιατόριο το οποίο μάθαμε ότι προμηθεύουν οι τράτες. Μαριδάκι, καλαμάρι φρέσκο και πατάτες. Και φυσικά κρασί. Τελειώνουμε με γλυκό και πάμε για ύπνο!

3^η μέρα

Ξυπνάμε άνετα... Κατά τις 10.00 πίνουμε καφεδάκι στο όμορφο καφενείο.

Ο Βαγγέλης βρίσκει και κάτι γνωστούς. Οι υπόλοιποι πάμε για πολεμοφόδια: αγοράζουμε λαχανικά και ρακόμελο (που μας σύστησε ο έτερος Βαγγέλης και αποδείχτηκε εξαιρετικό) και επιστρέφουμε στα σκάφη: έχουμε να γουλίσουμε τα χταπόδια.

Ο Μιχάλης μας δείχνει διάφορες πατέντες για το σκοπό αυτό, χωρίς ο ίδιος βέβαια να κάνει τίποτε... Τελικά τα γουλίζουμε και κατά τις 12.00 ξεκινάμε για Νικουριά, μικρή βραχονησίδα λιγότερο από 5 μίλια από την Αιγιάλη. Ο Βαγγέλης μας έχει υποσχεθεί υπέροχη θάλασσα και έτσι είναι! Μπάνιο και αυτή τη φορά θα μαγειρέψει ο Βαγγέλης: τι άλλο από μακαρόνια με χταπόδι. Καλό αν και λίγο σκληρό βγήκε το χταποδάκι! Πίνουμε και λίγο κρασάκι και ξεκινάμε για Κουφονήσια. Ο σκοπός μας είναι να διανυκτερεύσουμε εκεί. Στο δρόμο συναντάμε και το Σκοπελίτη – το καράβι θρύλο για τα νησιά αυτά. Ο Μιχάλης μας ενημερώνει ότι δεν είναι ο παλιός γνωστός, αλλά ένα νεώτερο σκάφος που κάνει όμως τα ίδια δρομολόγια.

Φτάνουμε στο άνω Κουφονήσι και δένουμε στην αποβάθρα του λιμανιού. Με τη συζήτηση με ντόπιους ψαράδες καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι καλά εκεί μια και πιάνει το BlueStar και φέρνει πολύ κύμα. Αποφασίζουμε να πιούμε καφέ και να φύγουμε και έτσι γίνεται. Μετά από τον ελληνικό αλλά και τα ρακόμελα που μας κέρασε η γηραιά κυρία στην οποία έκανε πρόταση γάμου ο Άντζελο(!) αναχωρούμε για Σχοινούσα. Η θάλασσα λάδι. Πρόσω φουλ η μηχανή και έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Ο Μιχάλης, ρομαντικός όπως πάντα αφού κάνει λίγο πλάκα με τον Άγγελο πιάνει το κινητό και κάθεται πλώρα.

Ο Άγγελος απλώνει της συρτές και εγώ τιμόνι... Το ηλιοβασίλεμα είναι πράγματι υπέροχο και μας ξεκουράζει. Έχει βραδιάσει για τα καλά όταν καβατζάρουμε τον φανάρι του λιμανιού της Σχοινούσας. Ο Βαγγέλης μας έχει προετοιμάσει για τη γιαγιά που θα μας περιμένει στο μόλο(!). Πράγματι όταν πιάνουμε στο μόλο, βλέπουμε μια γιαγιά που ψαρεύει! Μας καλωσορίζει και μας βοηθάει να δέσουμε. Μας φανερώνει και το μυστικό που πιάνει τα χταπόδια: το πόδι ενός κοτόπουλου σε μια πετονιά και το χταπόδι πιάνεται πάνω. Το φέρνει σιγά – σιγά έξω και το φέρνει πάνω με μια σαλαγγιά! Επίσης μας λέει ότι το χταπόδι είναι ωραίο να το βράσεις λίγο και μετά να το τηγανίσεις αλευρωμένο. Αυτή βάζει και κρεμμύδια τα οποία τηγανίζει και αυτά αλευρωμένα και μετά φτιάχνει ομελέτα! Άντε όμως να προχωρήσουμε γιατί για να φτάσεις στη χώρα έχει περπάτημα (1,5 χλμ). Πράγματι ανεβαίνουμε τον δρόμο και πάμε πρώτα για ρακί σε φίλους των 2Β όπου έχουν φούρνο, εστιατόριο και δωμάτια. Μετά πάμε στην «Ποθητή» ένα εστιατόριο που ξέρουν οι 2Β που έρχονται συχνά. Είναι υπό ανακαίνιση και είναι λίγο και λίγο κιτσερέλα (!) αλλά το φαγητό είναι καλό. Μας κερνάνε και κρέπα γλυκού αλλά εμείς επιστρέφοντας τρώμε και γλυκό στη Λότζα! Εκεί συζητάμε και με έναν ντόπιο νεαρό και καταρρίπτονται λίγο οι μύθοι περί όμορφης ζωής στην επαρχία (και δη σε αυτά τα μικρά νησιά) το χειμώνα: η ζωή είναι δύσκολη και όταν ειδικά έχει καιρό τα πράγματα σκληραίνουν. Κατεβαίνοντας στο λιμάνι βλέπουμε κάνα – δυο ψαράδες οι οποίοι μας λένε ότι σε καμιά ώρα θα πιάσει το BlueStar Νάξος που κατεβαίνει για Αμοργό. Έτσι αποφασίζουμε να τους κάνουμε παρέα και πράγματι κατά τις 1.00 τη νύχτα το μεγάλο πλοίο πιάνει στο μικρό λιμάνι. Κατεβαίνουν 3 άνθρωποι και ένα φορτηγάκι!

4^η μέρα

Το Νάξος μας κοίμισε, το ίδιο μας ξύπνησε επιστρέφοντας από Κατάπολα, Δονούσα, Κουφονήσι, και κατευθυνόμενο για Παροναξία. Είναι ζήτημα αν είχε 10 αυτοκίνητα! Φτιάχνουμε καφέ και ο Άγγελος πάει στη χώρα να αγοράσει λάδι! Απίστευτος. Επιστρέφει εκνευρισμένος μια και το λάδι (ALTIS) του στοίχισε 5,70€. Ξεκινάμε με προορισμό το Δεσποτικό, μικρό νησάκι πίσω (Δυτικά) από την Αντίπαρο. Περνάμε Νάξο – Πάρο – Αντίπαρο. Η θάλασσα μπουνάτσα αλλά έχει συννεφιάσει.

Καλαμπουρίζουμε στη διαδρομή, βάζουμε μουσική και αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε και τον αυτόματο! Ο Άγγελος βάζει μπρος τη σάλτσα χταπόδι... Μμμμμ η μυρωδιά κολάζει και άνθρωπο που μόλις εξήλθε από διαιτολογικό κέντρο! Φτάνουμε στο Δεσποτικό. Ο Βαγγέλης έχει ήδη βουτήξει αλλά οι υπόλοιποι δεν τον ακολουθούμε μια και ο καιρός δεν μας προκαλεί. Ξεκινάμε για Σέριφο ενώ η σάλτσα συνεχίζει να βράζει. Η συννεφιά μεγαλώνει η θάλασσα λάδι – όχι και το καλύτερο ταξίδι.

Βάζουμε τον αυτόματο και ασχολούμαστε με άλλα πράγματα. Εγώ ξεκινάω να διαβάζω επιθεωρητή Μονταλμπάνο, ο Άγγελος έχει τη μαγειρική ενώ ο Μιχάλης το κινητό. Κατά τις 5.00 το απόγευμα μπαίνουμε στο λιμάνι της Σερίφου μαζί με το Αδωνις Εξπρές. Στο λιμάνι υπάρχουν 5-6 ιστιοπλοϊκά με ξένους τουρίστες. Πρυμνοδετούμε και σε 10 λεπτά το φαγητό είναι έτοιμο. Ήδη έχουμε κάνει αισθητή την παρουσία μας σε όλο το λιμάνι, όταν δε βγαίνει και το χταπόδι η μυρωδιά κάνει τα γαστρικά υγρά όλων να πολλαπλασιαστούν. Υπέροχα τα μακαρόνια αλλά η σάλτσα είναι άλλο πράγμα! Οι υπόλοιποι πάνε μια βόλτα στις τράτες απέναντι, ενώ εγώ πλένω πιάτα και κάνω μπάνιο. Επιστρέφουν με 3-4 κιλά γατσουλίνια τα οποία τα τεμαχίζουν επί τόπου!

Εγώ ψάχνω για Ιντερνετ καφέ (έχω πάθει στέρηση τόσες μέρες), αλλά το μοναδικό που υπήρχε έχει κλείσει. Επιστρέφω και ξεκινάμε με σκοπό να ανεβούμε στη χώρα. Περιμένουμε στη στάση για το λεωφορείο το οποίο όμως δεν έρχεται - έχει και αγώνα σήμερα... Και έτσι κάνουμε βόλτα στο χωριό. Τρώμε ένα γλυκό και μεταφερόμαστε στο μπαράκι Καρνάγιο όπου ο ιδιοκτήτης (Δημήτρης) γιορτάζει. Πίνουμε κάμποσα ποτά σε σημείο που ο Βαγγέλης δε βλέπει στο τέλος μπροστά του!

5^η μέρα

Το επόμενο πρωί οι 2Β φεύγουν για Καλαμάκι ξημερώματα.

Εμείς ανεβαίνουμε στη χώρα όπου κάνουμε μια βόλτα χωρίς να συναντήσουμε κανέναν, παρότι είναι όλα στολισμένα λόγω της Εθνικής Εορτής!

Έτσι καταλήγουμε στην πλατεία και στο όμορφο καφενεδάκι. Η κυρία που έρχεται να μας πάρει παραγγελία είναι καταφανώς αλλοδαπή, γεγονός που οδηγεί τον Άγγελο να πει το απόφθεγμα της ημέρας: «Δόξα το Θεό που είδαμε και έναν ντόπιο»! Η κοπέλα που μας φέρνει τους καφέδες είναι μεν Ελληνίδα αλλά Κρητικιά.

Ξεκινάμε για κάτω, αγοράζουμε αλεύρι και σαλπάρουμε για Κύθνο. Μπουνάτσα, μηχανή και ήλιος καλοκαιρινός! Ηλιοθεραπεία και διάβασμα. Συναντάμε ένα μικρό ιστιοπλοϊκό που πάει προς τα κάτω.

Φτάνουμε Κύθνο και ο Άντζελο μας πάει στον Αγ. Λουκά ένα μικρό νησάκι που το ενώνει μια λωρίδα ξηράς με τη Κύθνο.

Εκπληκτική παραλία, μπάνιο, βλέπουμε χταπόδια και πολύ ψάρι (που είπαμε πως έχω το ψαροτούφεκο;) και επιστρέφουμε όταν μας φωνάζει ο Άγγελος. Έχει τηγανίσει τα γατσουλίνια τα οποία είναι φανταστικά και τα συνοδεύουμε με σαλάτα.

Αφού αποφάγαμε ξεκινάμε για το λιμάνι. Μπαίνουμε μέσα και διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν 10-12 σκάφη. Δένουμε μακριά από το μέρος που ξέρουμε πως αράζει το πλοίο της γραμμής και πράγματι κατά τις 18.00 έρχεται το Αγ. Γεώργιος το οποίο ταρακουνάει πολλά από τα ιστιοπλοϊκά. Στις 19.15 έρχεται και το Αδωνις Εξπρές και μετά ησυχάζουμε. Πίνουμε ένα καφεδάκι και πάμε για φαγητό απέναντι. Ψιλοχάλια και μόνο μπριζόλες στο μενού. Είναι φανερό ότι κλείνει τις επόμενες μέρες (μαθαίνουμε ότι θα το κρατήσουν ανοιχτό λόγω καλού καιρού μέχρι τις 2/11 που γιορτάζουν οι Άγιοι Ακίνδυνοι). Το δε γκαρσόνι γλοιώδες. Τα κατάλοιπα της άκρατης τουριστικοποίησης(!). Συνεχίσουμε με ένα ποτό στο όμορφο μπαρ παραδίπλα. Καληνύχτα και γι’ απόψε.

6^η μέρα

Πρωινό ξύπνημα και καφεδάκι στο καφενείο που μόλις έχει ανοίξει. Συζητάμε για το «έκτρωμα» ξενοδοχείο που επιβάλλεται με το μέγεθος του απέναντι από μας. Όπως μας λένε οι ντόπιοι από το διπλανό τραπέζι, έχει χτιστεί την εποχή της χούντας. Καιρός να γκρεμιστεί! Οι ντόπιοι συζητάνε για τα δρομολόγια που έχουν ελαττωθεί αλλά και για τη καταρρακτώδη βροχή που έπεσε το βράδυ στην Αθήνα! Εμείς μάλλον είμαστε σε άλλο κόσμο.

Φύγουμε κατά τις 9.00 με κατεύθυνση το νησάκι Αη Γιώργης και μετά τον Πόρο. Μπουνάτσα – μηχανή – Διάβασμα. Ο Άντζελο τη δουλειά του: ξεκινάει τη μακαρονάδα. Συναντάμε 2-3 τράτες και 3-4 επιβατικά. Κάποια στιγμή φτάνουμε στο St. Giorgio και ψάχνουμε για παραλία. Όμορφα μεν, είναι όμως πρωί ακόμα και δεν μας κάνει κέφι να σταματήσουμε. Συνεχίζουμε για Πόρο και κολατσίζουμε με λίγες φρυγανιές και σάλτσα από τα μακαρόνια. Αυτόματος με τον Άγγελο να έχει χρέη αξιωματικού φυλακής και εμείς ρίχνουμε και έναν υπνάκο. Πλησιάζουμε προς Πόρο και η μπουνάτσα συνεχίζεται. Φτάνοντας βλέπουμε τη φρεγάτα «Αδρίας» να έχει αγκυροβολήσει άροδο: θυμόμαστε ότι είναι 28^η Οκτωβρίου, Εθνική εορτή! Ρίχνουμε άγκυρα μπροστά από το ξενοδοχείο Sirene και κάνουμε την καθιερωμένη βουτιά ενώ έπεται η καθιερωμένη μακαρονάδα αλλά ρούκολα.

Συνέχεια για Πόρο περνώντας μέσα από τα στενά. Όμορφος ο Πόρος πάμπολλα τα σκάφη που έχουν φτάσει εδώ για τριήμερο.

Είχα να έρθω από το 97 όταν έκανα την προπαίδευση! Βρίσκουμε τελικά μια θέση και δένουμε. Ντους και βόλτα για Ιντερνετ καφέ. Όχι ένα αλλά πολλά: πολιτισμός. Στη συνεχεία βόλτα ως το στρατόπεδο και καφεδάκι. Που θα φάμε; Ο Άγγελος είναι κατηγορηματικός: εδώ τρώνε οι τουρίστες, εμείς θα περάσουμε απέναντι στο Γαλατά. Πράγματι παίρνουμε μια βαρκούλα και σε 2 λεπτά είμαστε απέναντι. Βρίσκουμε ένα αξιοπρεπές καφενείο που είναι και ουζερί και ο Μιχάλης παρατηρεί ότι το γκαρσόνι έχει λίγο μπότζι! Πράγματι μας ομολογεί ότι δουλεύει από το πρωί και πίνει μόνο ούζο! Έρχονται οι ποικιλίες, το χταπόδι εξαιρετικό και το ούζο Μυτιλήνης! Επιστρέφουμε Πόρο όπου τρώμε επιδόρπιο και πάμε για ύπνο.

7^η μέρα

Άλλο ένα πρωινό ξύπνημα, το τελευταίο για την εκδρομή. Ο εσπρέσο ετοιμάζεται στα γρήγορα μια και μας βάρεσαν τα χτεσινοβραδινά ούζα! Βόλτα και προμήθεια φέτας, ψωμιού και ζαρζαβατικών. Βάζουμε και ένα μπιτόνι πετρέλαιο μια και ο δείκτης είναι στο κόκκινο. Στη συνέχεια σαλπάρουμε με τελικό προορισμό το Καλαμάκι: σήμερα θα επιστρέψουμε! Βγαίνουμε από το δίαυλο συναντώντας κάποια δελφίνια και ένα ferry boat. Και σήμερα ο καιρός καλοκαιρινός και μπουνάτσα με αρκετή υγρασία. Πορεία για το πετροκάραβο – βραχονησίδα στην ρότα μας για Καλαμάκι. Ο Άντζελο έχει προτείνει να κάνουμε μια στάση στην Αγία Μαρίνα (Αίγινα) για μπάνιο και φαγητό και μετά Καλαμάκι. Μόλις περνάμε τις βραχονησίδες ο καιρός βγάζει 3-4Β και αποφασίζουμε να κάνουμε λίγο ιστιοπλοΐα. Πράγματι σηκώνουμε πανιά και σβήνουμε την μηχανή απολαμβάνοντας την ησυχία της θάλασσας.

Δεν κρατάει όμως για πολύ και έτσι πάλι μηχανή και βουρ για Αγία
Μαρίνα. Πλησιάζοντας βλέπουμε ακόμα κάποια ιστιοπλοϊκά με ξένους τουρίστες να έχουν ρίξει άγκυρα και να κάνουν μπάνιο. Πέφτουμε και εμείς για το τελευταίο μπάνιο της εκδρομής. Εγώ φοράω και τη μάσκα. Τι τα θελα; Πάλι πέφτω πάνω σε ένα χταπόδι μέσα στη θαλάμη του. Αυτή τη φορά αποφασίζω να προσπαθήσω. Παίρνω τη συρτή από τον Άντζελο, βάζο και ένα άσπρο πανάκι και την κατεβάζω σιγά – σιγά. Το χταπόδι σε λίγο παρασύρεται και πιάνει το αγκίστρι. Τραβάω και τι να δω: σπάει η συρτή και το αγκίστρι μένει κάτω μαζί με το χταπόδι. Δεν χάνω το κουράγιο μου και παίρνω και τη δεύτερη συρτή. Το χταπόδι αυτή τη φορά είναι πιο επιφυλακτικό. Τελικά θα με ταλαιπωρήσει για κάνα 20άλεπτο, αλλά επιστρέφω στο σκάφος με ένα χταπόδι (που τις επόμενες μέρες θα μαγειρευτεί στο σπίτι σε εξαιρετική σάλτσα Ιταλικής συνταγής!). Εν τω μεταξύ ο Άντζελο έχει τελειώσει το μαγείρεμα. Κάνω ένα ντους πρόχειρο και καθόμαστε για φαγητό. Συνειδητοποιούμε ότι είναι τέλος Οκτώβρη και εμείς κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα και κυκλοφορούμε με κοντομάνικο. Είμαστε πολύ τυχεροί όπως καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων μια και την επόμενη εβδομάδα ο καιρός χαλάει και η θερμοκρασία πέφτει τουλάχιστον 10 βαθμούς!

Κατά τις 14.00 με βαριά καρδιά βάζουμε μπρος για την επιστροφή. Η θάλασσα λάδι, ζέστη, και κάποια κίνηση στο Σαρωνικό.

Πρέπει να αρχίσουμε να μαζεύουμε και τα πράγματα... Ο Μιχάλης ρίχνει έναν υπνάκο, εγώ επιβλέπω τον αυτόματο και ο Αντζελο κάνει ένα μπάνιο. Πλησιάζοντας το Καλαμάκι καμιά 20αριά σκάφη βγαίνουν με αγωνιστικές προθέσεις από τον Πειραιά. Κάτι γίνεται εκεί.

Τελικά φτάνουμε στην μπούκα του λιμανιού. Ο Μιχάλης έχει πάρει ήδη τηλέφωνο το Βαγγέλη ότι φτάνουμε. Βρίσκουμε εύκολα το μέρος που θα δέσουμε και τα παιδιά της εταιρείας μας δένουν. Ετοιμάζουμε τα πράγματα. Την ίδια ώρα έρχεται και ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό που απ’ ότι ακούμε είχε μια κακιά στιγμή (ακούμπησε τη γάστρα σε κάτι βράχια στον Αη Γιώργη). Η αντίδραση των ανθρώπων της εταιρείας απαράδεκτη. Κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει και πώς. Έρχεται και το λιμενικό και χειροτερεύει τα πράγματα. Σε σύγκριση με τη μαρίνα της Κω οι άνθρωποι εδώ δείχνουν ερασιτέχνες! Τελικά σκαντζάρουμε, παραδίδουμε και φεύγουμε.

Και εις άλλα με υγεία.

Σκόρπιες Σκέψεις:

1. Είχα πάρει το δίπλωμα ιστιοπλοΐας πριν από πολλά χρόνια και έκτοτε είχα ελάχιστες ευκαιρίες να το χρησιμοποιήσω. Μαθημένος λοιπόν αρκετά χρόνια σε εκδρομές άλλου είδους, παραδέχομαι ότι είναι άλλο πράγμα ο ήλιος, η θάλασσα του Αιγαίου όταν συνδυάζονται και με καλή παρέα.

2. Ήμασταν τυχεροί μια και ο καιρός ήταν καταπληκτικός για την εποχή αυτή.

3. Τελικά δεν πολύ-κάναμε ιστιοπλοΐα (λόγω καιρού) αλλά και έτσι καλά ήταν.

4. Οι μικρές Κυκλάδες υπέροχες. Ο Σαρωνικός... έτσι και έτσι.

Αρ. Βαγγελάτος