Ημερολόγιο Καταστρώματος
Οκτώβρης 2004: Κώς – Καλαμάκι
Ολα ξεκίνησαν όπως ξεκινάνε όλα τα ωραία: χωρίς πολλές προετοιμασίες, σχέδια και σκέψεις! Κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και ο Μιχάλης μου ανακοίνωσε ότι έχει σκοπό να ακολουθήσει τον Άντζελο σε μια ιστιοπλοΐα από Κω για Πειραιά και με ρώτησε αν είμαι μέσα... Η ερώτηση μάλλον ρητορική προσπαθούσε περισσότερο να διευκρινίσει αν είχα ευχέρεια να λείψω από την εργασία μου στη συγκεκριμένη περίοδο. Ευτυχώς μπορούσα.
Ετσι ξεκινήσαμε να φέρουμε ένα ιστιοπλοϊκό που τέλειωσε το ναύλο του από την Κω στο Καλαμάκι. Υπολογίζαμε 2-3 μέρες και δεν ξέραμε ακριβώς τι θα συναντήσουμε (τέλη Οκτώβρη γαρ...). Τελικά κάναμε 6 μέρες και όχι γιατί δεν μας βοήθησε ο καιρός!
1η
μέρα
Αναχώρηση πρωινή από Αθήνα με την πτήση της Aegean των 8.00πμ για Κω. Τον Άγγελο τον σταματάνε στον έλεγχο, γιατί στην τσάντα που κουβαλά στο χέρι εκτός από τα κρεμμύδια και τις φρέσκες ντομάτες για τη σάλτσα αλλά ρούκολα που έχει σκοπό να φτιάξει, κουβαλάει και τα αγκίστρια για δύο συρτές που έχει ετοιμάσει... Ευτυχώς τους πιάνει στην Ελληνο-Ιταλική πάρλα και το συμβάν τελειώνει εκεί.
Στο αεροδρόμιο συναντάμε και τους έτερους συνταξιδιώτες: τους δύο Βάγγους που θα πάρουν ένα άλλο σκάφος και θα πλεύσουν και αυτοί προς Καλαμάκι.
Φτάνουμε Κω, παίρνουμε το λεωφορείο, κατεβαίνουμε στο τέρμα και περπατάμε και λίγο για να φτάσουμε στη μαρίνα. Η τελευταία καινούργια, γεμάτη ιστιοπλοϊκά και άλλα σκάφη, με ένα όμορφο καφέ. Ο Άγγελος μας εξηγεί ότι είναι από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς μαρίνες των Ελληνικών νησιών.
Βρίσκουμε τα σκάφη τα οποία τα περιποιούνται και τα ετοιμάζουν. Οι άνθρωποι επαγγελματίες...
Καθόμαστε για καφέ, ο καιρός καλοκαιρινός, ζέστη και ελαφρό αεράκι. Ο Βαγγέλης νο1 αναλαμβάνει να κανονίσει τα χαρτιά για τον απόπλου. Επιστρέφει και μας ανακοινώνει ότι κατά τις 12.00 θα είναι έτοιμα. Εν τω μεταξύ γνωριζόμαστε και με τους 2 Β. Φίλοι παιδικοί, ο ένας ασχολείται επαγγελματικά με τα ιστιοπλοϊκά, ο δεύτερος μέχρι πρόσφατα ήταν στο πλήρωμα του Χατζηπαυλή! Φαίνεται να δένει η παρέα, αν και αυτοί σκέφτονται να «ανέβουν» Καλαμάκι με μια στάση... Ποιος αντιστέκεται όμως στον Άντζελο... Μετά από λίγο φαίνεται να συμφωνούν στην δική του οπτική να πάμε πιο τουριστικά!
Μετά την προμήθεια των απαραίτητων φαγώσιμων μαζευόμαστε στο σκάφος (Ερως: Sun Odyssey 40’) και ο La Rui ο υπεύθυνος της μαρίνας, μας εξηγεί τα βασικά. Ο Μιχάλης ελέγχει τη μηχανή, ο Άντζελο τα κρεμμύδια του (δείχνει να γνωρίζει κάθε είδους σκάφος...) και εγώ τακτοποιώ τα πράγματα. Το σκάφος έχει τρεις καμπίνες και καταλαμβάνει ο καθένας από μία (με το Μιχάλη να παίρνει την πλωριά και καλύτερη...).
Τελικά κατά τις 13.00 λύνουμε κάβους, σηκώνουμε άγκυρα και με τον υπογράφοντα στο τιμόνι σαλπάρουμε αφήνοντας πίσω μας την όμορφη μαρίνα. Μας ακολουθούν κατά πόδας οι 2Β με ένα λίγο πιο μεγάλο Janneau. Βγαίνοντας από το λιμάνι ο Άντζελο δίνει πορεία: Κράτα το ανοιχτά για 1,5 μίλι μια και έχει μια ξέρα κοντά στην ξηρά και μετά στρίψε Β-ΒΔ. Ο Μιχάλης απορεί, κατεβαίνει να ελέγξει το χάρτη, σιγουρεύεται για την ορθότητα της «διαταγής» και αρχίζει μαζί με μένα να αντιλαμβάνεται ότι ο «Ιταλός» έχει όλο το Αιγαίο στο κεφάλι του: Dinto a Gamba όπως θα μας πει ο ίδιος αργότερα.
Ο αέρας λιγοστός και κατάπρυμος, και έτσι ταξιδεύουμε με μηχανή και ταχύτητα 6,5 κόμβους. Κατεύθυνση η Ψέριμος όπου συμφωνήσαμε όλοι ότι θα κάνουμε την πρώτη διανυκτέρευση. Αφού καβατζάρουμε τον Κάβο της Κω και νετάρουμε από την ξέρα βάζουμε πορεία Βορά και ανοίγουμε και τη μαΐστρα. Ο αέρας περίεργος, δεν έχει σταθερή κατεύθυνση αλλά κάποια στιγμή δυναμώνει σε 4-5Β. Σηκώνουμε και τη τζένοα, και παίρνουμε και δυο μούδες γιατί το σκάφος δεν πήγαινε καλά στα όρτσα. Οι 2Β με πιο καλό σκαρί μας προσπερνάνε αυτοκρατορικά.
Εχει πάει η ώρα περίπου 3.30 όταν μπαίνουμε στο μικρό λιμανάκι της Ψερήμου. Εκεί είναι 3-4 σκάφη ακόμα και το ένα φαίνεται να έχει πάθει και μια αβαρία με μπλέξιμο κάποιου σκοινιού στην προπέλα του. Πρυμνοδετούμε στο μόλο και μετά από λίγο καταφθάνει ένα τουριστικό που κάνει εκδρομή Κώ – Κάλυμνο – Ψέρημο (και όπως μαθαίνουμε αργότερα είναι το τελευταίο του ταξίδι για τη σεζόν αυτή). Ο καπετάνιος μη βλέποντας αρκετό χώρο να πιάσει βάζει ανάποδα full και προσπαθεί να κάνει χώρο μόνος του! Μετά τις σχετικές φωνές και διαμαρτυρίες ξαναβγαίνει, φεύγει ένα εγγλέζικο που ήταν δίπλα μας και τελικά δένει και αυτός εν ειρήνη!
Εν τω μεταξύ ο Άντζελο έχει εξαφανιστεί κάτω. Αντιλαμβάνομαι ότι το έχει ρίξει στη μαγειρική. Πράγματι ετοιμάζει πεστο με Ιταλικά μακαρόνια! Ξεκινάμε για την παραλία για να ρίξουμε μια βουτιά και να προλάβουμε να επιστρέψουμε. Η θάλασσα καταπληκτική! Κολυμπώντας χαλαρώνω και αντιλαμβάνομαι για πρώτη φορά το νησί: Λίγα χαμηλά σπίτια πίσω από την παραλία που σχηματίζεται στο μυχό του κόλπου και ελάχιστα αλμυρίκια. Φυσικά ανυπαρξία δρόμου, αλλά μια μηχανή εντούρο και ένα αγροτικό φαίνεται να είναι από τα λίγα μεταφορικά μέσα του νησιού.
Δεν καθυστερούμε πολύ γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι η μακαρονάδα. Μαζευόμαστε όλοι στο σκάφος μας. Οι 2Β φέρνουν κρασί, ο Άντζελο σερβίρει και πράγματι οι Ιταλοί ξέρουν να κάνουν μακαρόνια!
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και το επόμενο φυσικό επακόλουθο είναι ο καφές. Πράγματι πάμε σε ένα όμορφο καφέ μπαρ το οποίο το έχει ο Νίκος. Μας ετοιμάζει τους Ελληνικούς καφέδες και μετά κάθετε μαζί μας για κουβεντούλα. Είναι και γι αυτόν η τελευταία μέρα της σεζόν και μετά θα φύγει για Κάλυμνο όπου περνά το χειμώνα. Τα έχει με τα κανάλια που τους θυμούνται μόνο αν συμβεί κανένα κακό, μεγαλοποιώντας μάλιστα τα πράγματα (χθες ήταν πρωτοσέλιδο στις ειδήσεις μετά από κάποια Τουρκική πρόκληση – που απ ότι μας εξήγησε την ανακάλυψαν οι δημοσιογράφοι). Επίσης τα έχει με τους ντόπιους (25 μένουν το χειμώνα στο νησί!) με τους οποίους όπως μας λέει δεν μπορεί να συνεννοηθεί! Είναι νέος βέβαια και έχει άλλη άποψη για τη ζωή και την ανάπτυξη!
Έχει βραδιάσει για τα καλά και αποφασίζουμε να τσιμπήσουμε. Ο Νίκος μας προτείνει ένα μαγαζί ο Άντζελο βρίσκει όμως το καλό (τρία είναι όλα κι όλα)! Ο Μιχάλης ελέγχει τα ψάρια και απαγορεύει την εισαγόμενη τσιπούρα, ο Βαγγέλης βάζει stop στην προτηγανισμένη πατάτα και καταφέρνουμε να φάμε φρέσκο μαριδάκι, χταπόδι με κρεμμύδι!, σαλάτες, πατάτες και κρασί. Κάποιοι ξένοι που μας έχουν ακολουθήσει μας ρωτάνε τι να φάνε, εμπιστευόμενοι το γεγονός ότι είμαστε Έλληνες. Στο τέλος μένουμε όλοι ευχαριστημένοι, και περισσότερο ο Άντζελο που μετά από ακατάπαυστη πάρλα, καταφέρνει να πάρει και ένα κομπλιμέντο από τη νεαρή σερβιτόρο.
Κατευθυνόμαστε στα σκάφη κουρασμένοι, φουσκωμένοι από το φαγητό και ήδη νυσταγμένοι!
2η μέρα
Πρωινή έγερση (6.30) ώστε να προλάβουμε να κάνουμε αρκετά μίλα. Πριν προλάβουμε να φτιάξουμε τον καφέ ο Άντζελο έχει βαρέσει απόπλου! Πορεία προς Λεβιθα, μικρό ξερονήσι στη μέση της απόστασης για Αμοργό (συνολικά περίπου 60 μίλια). Ο ήλιος δεν έχει ακόμα ανατείλει, ο καιρός και σήμερα προβλέπεται καλός και έχει λίγο κύμα από χθές: mare morto το χαρακτηρίζει ο Ιταλός. Πορεία δίνει ο Αγγελος, ο Μιχάλης ελέγχει, όλα σωστά, ταξιδεύουμε με μηχανή, εγώ τιμόνι (δεν εμπιστευόμαστε ακόμα τον αυτόματο) και αρχίζουν τα αστεία. Ο καιρός σε λίγο βγάζει λίγο αέρα και αποφασίζουμε να σηκώσουμε τα πανιά. Κάνουμε λίγο ιστιοπλοϊα, οι δύο Β μας περνάνε για μια ακόμα φορά, ο Αγγελος μας δείχνει κάποια κόλπα αλλά δε γίνεται τίποτε και έτσι αποφασίζει να αρχίσει το μαγείρεμα! Ξεκινάει λοιπόν να φτιάχνει τη σάλτσα. Κάποια στιγμή μπαίνουμε στο φυσικό κόλπο και ανακαλύπτουμε μια υπέροχη θάλασσα με έτοιμα ρεμέτζα για δέσιμο! Ο ιδιοκτήτης μιας μικρής ταβέρνας, του μόνου οικήματος πάνω στο νησί, έχει φροντίσει και για την ασφάλεια των σκαφών! Οι δύο ΒΒ έχουν ήδη δέσει και «πέφτουμε» πάνω τους. Ο Βαγγέλης έχει ήδη βουτήξει, εγώ με το Μιχάλη βουτάμε κατευθείαν ενώ ο Αγγελος βάζει πάνω και τα μακαρόνια. Η θάλασσα εκπληκτική – ίσως η καλύτερη όλης της εκδρομής. Εγώ έχω πάρει και τη μάσκα και ανακαλύπτω κοπάδια σαργών να κολυμπούν από κάτω μας! Που είναι το ψαροτούφεκο? Σε λίγο ακούμε τον Αγγελο να μας καλεί. Ανεβαίνουμε στο σκάφος και καθόμαστε όλοι γύρω από την ιταλική μακαρονάδα η οποία εξαφανίζεται σε ελάχιστα λεπτά... Πεινάμε ακόμα και σκέφτομαι ότι οι Ιταλοί βγάζουν περίπου 5 μερίδες στο πακέτο ενώ εμείς το πολύ τρεις. Δεν πειράζει έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας....
Ξεκινάμε άμεσα για να
καλύψουμε τα υπόλοιπα 28 μίλια που μας χωρίζουν από την Αιγιάλη. Ο καιρός έχεις
αρχίσει να αγριεύει: Β – ΒΔ περίπου 5-6Β με πολύ κύμα κατάπλωρα! Η μηχανή μας
προωθεί και η μαΐστρα μας βοηθά να μην κουνιόμαστε πολύ... Εγώ κατεβαίνω για
λίγο κάτω αλλά ψιλοζαλίζομαι και αναλαμβάνω πάλι το τιμόνι. Ο Μιχάλης προσπαθεί
και ρίχνει έναν υπνάκο αλλά έχει πολύ μπότζι και ανεβαίνει πάλι πάνω
παρατηρώντας μας για το κακό τιμόνεμα... Καβατζάρουμε τον κάβο της Αμοργού και ο
αέρας πλέον έρχεται από παντού όπως και το κύμα. Κατεβάζουμε τα πανιά και
κάνουμε υπομονή. Κάποια στιγμή φτάνουμε και μπαίνουμε στο λιμανάκι της Αιγιάλης.
Δένουμε πίσω από το ΓΑΡΜΠΗ, ένα μικρό πετρελαιοφόρο της AVIN. Μας λένε ότι
κάποια στιγμή θα φύγουν και εμείς απαντάμε ότι απλά σφυρίχτε και ερχόμαστε. Δύο
πεζότρατες μπαίνουν μέσα και αποφασίζουμε να ψωνίσουμε. Ο Μιχάλης κάνει τα
κουμάντα του και ψωνίζει 5-6 κιλά χταπόδια και καλαμάρια. Είναι ώρα για φαγητό.
Ανεβαίνουμε και καθόμαστε σε ένα μικρό εστιατόριο το οποίο μάθαμε ότι
προμηθεύουν οι τράτες. Μαριδάκι, καλαμάρι φρέσκο και πατάτες. Και φυσικά κρασί.
Κάποια στιγμή ακούμε και το σφύριγμα του Γαρμπή, φεύγουν οι μισοί για να
βοηθήσουν. Επιστρέφουν, τρώμε το γλυκό μας και πάμε για ύπνο!
3η μέρα
Ξυπνάμε άνετα... Κατά τις 10.00 πίνουμε καφεδάκι στο όμορφο καφενείο. Ο Βαγγέλης βρίσκει και κάτι γνωστούς. Οι πόλοιπου πάμε για πολεμοφόδια αλλά και ρακόμελο που μας συστήνει ο έτερος Βαγγέλης. Πράγματι αγοράζουμε λαχανικά και ρακόμελο (το οποίο αποδείχτηκε εξαιρετικό)και επιστρέφουμε στα σκάφη: έχουμε να γουλίσουμε τα χταπόδια. Ο Μιχάλης μας δείχνει διάφορες πατέντες για το σκπό αυτό, χωρίς ο ίδιος βέβαια να κάνει τίποτε... Τελικά τα γουλίζουμε και κατά τις 12.00 ξεκινάμε για Νικουριά, μικρό νησάκι λιγότερο από 5 μίλια από την Αιγιάλη. Ο Βαγγέλης μας έχει υποσχεθεί υπέροχη θάλασσα και έτσι είναι! Μπάνιο και αυτή τη φορά θα μαγειρέψει ο Βαγγέλης: τι άλλο από μακαρόνια με χταπόδι. Καλό αν και λίγο σκληρό... Πίνουμε και λίγο κρασάκι και ξεκινάμε για Κουφνήσια. Ο σκοπός μας είναι να διανυκτερεύσουμε εκεί. Στο δρόμο συναντάμε και το Σκοπελίτη – το καράβι θρύλο για τα νησιά αυτά. Ο Μιχάλης μας ενημερώνει ότι δεν είναι ο παλιός γνωστός, αλλά ένα νεώτερο σκάφος που κάνει όμως τα ίδια δρομολόγια.
Φτάνουμε στο άνω Κουφονήσι και δένουμε στην αποβάθρα του λιμανιού. Κάποιοι ψαράδες μας ενημερώνουν ότι δεν είναι καλά εκεί μια και πιάνει το BlueStar και κάνει πολύ κύμα. Αν θέλουμε όμως έχει μια μαρίνα πίσω από το νησί. Αποφασίζουμε να πιούμε καφέ και να φύγουμε και έτσι γίνεται. Μετά από τον ελληνικό αλλά και τα ρακόμελα που μας κέρασε η γηραιά κυρία στην οποία έκανε πρόταση γάμου ο Αντζελο... αναχωρούμε για Σχοινούσα. Ο καιρός λάδι. Μηχανή και έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Ο Μιχάλης, ρομαντικός όπως πάντα αφού κάνει λίγο πλάκα με τον Αγγελο πιάνει το κινητό και κάθεται πλώρα. Ο Αγγελος απλώνει της συρτές και εγώ τιμόνι... Το ηλιοβασίλεμα είναι πράγματι υπέροχο και μας ξεκουράζει. Εχει βραδιάσει για τα καλά όταν καβατζάρουμε τον κάβο του λιμανιού της Σχοινούσας. Ο Βαγγέλης μας έχει προετοιμάσει για τη γιαγιά που θα μας περιμένει στο μόλο. Πράγματι όταν πιάνουμε στο μόλο, βλέπουμε μια γιαγιά που ψαρεύει! Μας καλωσορίζει και μας βοηθάει να δέσουμε. Μας φανερώνει και το μυστικό που πιάνει τα χταπόδια: το πόδι ενός κοτόπουλου σε μια πετονιά και το χταπόδι πιάνεται πάνω. Το φέρνει σιγά – σιγά έξω και το φέρνει πάνω με μια σαλαγγιά! Επίσης μας λέει ότι το χταπόδι είναι ωραίο να το βράσεις λίγο και μετά να το τηγανίσεις αλευρωμένο. Επίσης βάζεις και κρεμμύδια τα οποία τηγανίζεις και αυτά αλευρωμένα και μετά φτιάχνεις ομελέτα! Άντε όμως να προχωρήσουμε γιατί για να φτάσεις στη χώρα στη Σχοινούσα έχει περπάτημα (1,5 χλμ). Πράγματι ανεβαίνουμε τον δρόμο και πάμε πρώτα για ρακί σε φίλους των ΒΒ όπου έχουν φούρνο, εστιατόριο και δωμάτια. Μετά πάμε στην «Ποθητή» ένα εστιατόριο που ξέρουν οι ΒΒ και έρχονται συχνά. Είναι υπό ανακαίνιση και είναι λίγο κιτς αλλά το φαγητό είναι καλό. Μας κερνάνε και κρέπα γλυκού αλλά εμείς επιστρέφοντας τρώμε και γλυκό στη Λότζα! Εκεί συζητάμε και με έναν ντόπιο και καταρρίπτονται λίγο οι μύθοι περί όμορφής ζωής στην επαρχία (και δη σε αυτά τα μικρά νησιά) το χειμώνα: η ζωή είναι δύσκολη και όταν ειδικά έχει καιρό τα πράγματα σκληραίνουν. Μας μιλάνε και για το Λυμπέριος, αλλά εμείς δε βλέπουμε την ώρα να πάμε για ύπνο. Κατεβαίνοντας στο λιμάνι βλέπουμε κανα – δυο ψαράδες οι οποίοι μας λένε ότι σε καμιά ώρα θα πιάσει το BlueStar Νάξος που κατεβαίνει για Αμοργό. Έτσι αποφασίζουμε να τους κάνουμε παρέα και πράγματι κατά τις 1.00 τη νύχτα το μεγάλο πλοίο πιάνει στο μικρό λιμάνι. Κατεβαίνουν 3 άνθρωποι και ένα φορτηγάκι!
4η
μέρα
Το Νάξος μας κοίμισε, το ίδιο μας ξύπνησε επιστρέφοντας από Κατάπολα, Δονούσα, Κουφονήσι, και κατευθυνόμενο για Παροναξία. Είναι ζήτημα αν είχε 10 αυτοκίνητα! Φτιάχνουμε καφέ και ο Άγγελος πάει στη χώρα να αγοράσει λάδι! Απίστευτος. Επιστρέφει εκνευρισμένος μια και το λάδι (ALTIS) του στοίχισε 5,70€. Ξεκινάμε με προορισμό το Δεσποτικό, μικρό νησάκι πίσω (Δυτικά) από την Αντίπαρο. Περνάμε Νάξο – Πάρο – Αντίπαρο. Η θάλασσα μπουνάτσα αλλά έχει συννεφιάσει. Γελάμε στη διαδρομή, βάζουμε μουσική και αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε και τον αυτόματο! Ο Αγγελος βάζει μπρος τη σάλτσα χταπόδι... Μμμμμ η μυρωδιά κολάζει και άνθρωπο που μόλις εξήλθε από διαιτολογικό κέντρο! Φτάνουμε στο Δεσποτικό. Ο Βαγγέλης έχει ήδη βουτήξει αλλά οι υπόλοιποι δεν τον ακολουθούμε μια και ο καιρός δεν μας προκαλεί. Ξεκινάμε για Σέριφο ενώ η σάλτσα συνεχίζει να βράζει. Η συννεφιά μεγαλώνει η θάλασσα λάδι – όχι και το καλύτερο ταξίδι. Βάζουμε τον αυτόματο και ασχολούμαστε με άλλα πράγματα. Εγώ ξεκινάω να διαβάζω Μονταλμπάνο, ο Άγγελος έχει τη μαγειρική ενώ ο Μιχάλης το κινητό. Κατά τις 5.00 το απόγευμα μπαίνουμε στο λιμάνι της Σερίφου μαζί με το Αδωνις Εξπρές. Στο λιμάνι υπάρχουν 5-6 ιστιοπλοϊκά με ξένους τουρίστες. Πρυμνοδετούμε και σε 10 λεπτά το φαγητό είναι έτοιμο. Ήδη έχουμε κάνει αισθητή την παρουσία μας σε όλο το λιμάνι, όταν δε βγαίνει και το χταπόδι η μυρωδιά κάνει τα γαστρικά υγρά όλων να πολλαπλασιαστούν. Υπέροχα τα μακαρόνια αλλά η σάλτσα είναι άλλο πράγμα! Οι υπόλοιποι πάνε μια βόλτα στις τράτες απέναντι, ενώ εγώ πλένω πιάτα και κάνω μπάνιο. Επιστρέφουν με 3-4 κιλά γατσουλίνια τα οποία τα τεμαχ’ιζουν επί τόπου! Εγώ ψάχνω για Ιντερνετ καφέ, αλλά έχει κλήσει. Επιστρέφω και ξεκινάμε με σκοπό να ανεβούμε στη χώρα. Περιμένουμε στη στάση για το λεωφορείο, όπως και κάποιες Γαλίδες. Το λεωφορείο όμως δεν έρχεται, έχει και αγώνα σήμερα... Και έτσι κάνουμε βόλτα στο χωριό. Τρώμε ένα γλυκό και μεταφερόμαστε στο μαράκι Καρνάγιο όπου ο ιδιοκτήτης (Δημήτρης) γιορτάζει. Πίνουμε κάμποσα ποτά σε σημείο που ο Βαγγέλης δε βλέπει στο τέλος μπροστά του!
5η μέρα
Το επόμενο πρωί οι ΒΒ φεύγουν για Καλαμάκι ξημερώματα. Εμείς ανεβαίνουμε στη χώρα όπου κάνουμε μια βόλτα χωρίς να συναντήσουμε κανέναν! Ετσι καταλήγουμε στην πλατεία και στο όμορφο καφενεδάκι. Η κυρία που έρχεται να μας πάρει παραγγελία είναι καταφανώς αλλοδαπή, γεγονός που οδηγεί τον Αγγελο να πει το απόφθεγμα της ημέρας: Δόξα το Θεό που είδαμε και έναν ντόπιο! Η κοπέλα που μας φέρνει τους καφέδες είναι μεν Ελληνίδα αλλά Κρητικιά. Ξεκινάμε για κάτω, αγοράζουμε αλεύρι και σαλπάρουμε για Κύθνο. Μπουνάτσα, μηχανή και ήλιος καλοκαιρινός! Ηλιοθεραπεία και διάβασμα. Συναντάμε ένα μικρό ιστιοπλοϊκό που πάει προς τα κάτω.
Φτάνουμε Κύθνο και ο Άντζελο μας πάει στον Αγ. Λουκά ένα μικρό νησάκι που το ενώνει μια λωρίδα ξηράς με τη Κύθνο. Εκπληκτική παραλία, μπάνιο, βλέπουμε χταπόδια και πολύ ψάρι (που είπαμε πως έχω το ψαροτούφεκο;) και επιστρέφουμε όταν μας φωνάζει ο Άγγελος. Έχει τηγανίσει τα γατσουλίνια τα οποία είναι απίθανα και τα συνοδεύουμε με σαλάτα.
Αφού αποφάγαμε ξεκινάμε για το λιμάνι. Μπαίνουμε μέσα και διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν 10-12 σκάφη. Δένουμε μακριά από το μέρος που ξέρουμε πως αράζει το πλοίο της γραμμής και πράγματι κατά τις 18.00 έρχεται το Αγ. Γεώργιος το οποίο ταρακουνάει πολλά από τα ιστιοπλοϊκά. Στις 19.15 έρχεται και το Αδωνις Εξπρές και μετά ησυχάζουμε. Πίνουμε ένα καφεδάκι και πάμε για φαγητό απέναντι. Ψιλοχάλια και μόνο μπριζόλες το μενού. Το εστιατόριο είναι φανερό ότι κλείνει τις επόμενες μέρες (μαθαίνουμε ότι θα το κρατήσουν ανοιχτό λόγω καλού καιρού μέχρι τις 2/11 που γιορτάζουν οι Άγιοι Ακίνδυνοι!). Το δε γκαρσόνι γλοιώδες. Τα κατάλοιπα της άκρατης τουριστικοποίησης. Συνεχίσουμε με ένα ποτό στο όμορφο μπαρ παραδίπλα. Καληνύχτα και γι απόψε.
6η μέρα
Πρωινό ξύπνημα και καφεδάκι στο καφενείο που μόλις έχει ανοίξει. Συζητάμε για το «έκτρωμα» ξενοδοχείο που επιβάλλεται με το μέγεθος του απέναντι από μας. Όπως μας λένε οι ντόπιοι από το διπλανό τραπέζι, έχει χτιστεί την εποχή της χούντας. Καιρός να γκρεμιστεί! Οι διπλανοί μας συζητάνε για τα δρομολόγια που έχουν ελαττωθεί αλλά και για τη καταρρακτώδη βροχή που έπεσε το βράδυ στην Αθήνα!
Φύγουμε κατά τις 9.00 με κατεύθυνση το νησάκι Αη Γιώργη και μετά τον Πόρο. Μπουνάτσα – μηχανή – Διάβασμα. Ο Άντζελο τη δουλειά του: ξεκινάει τη μακαρονάδα. Συναντάμε 2-3 τράτες και 3-4 ποστάλια. Κάποια στιγμή φτάνουμε στο St. Giorgio και ψάχνουμε για παραλία. Όμορφα μεν, είναι όμως πρωί ακόμα και δεν μας κάνει κέφι να σταματήσουμε. Συνεχίζουμε για Πόρο και κολατσίζουμε με λίγες φρυγανιές και σάλτσα από τα μακαρόνια. Αυτόματος με τον Άγγελο να έχει χρέη αξιωματικού φυλακής και εμείς ρίχνουμε και έναν υπνάκο. Πλησιάζουμε προς Πόρο και η μπουνάτσα συνεχίζεται. Φτάνοντας βλέπουμε τη φρεγάτα «Αδρίας» να έχει αγκυροβολήσει άροδου: θυμόμαστε ότι είναι 28η Οκτωβρίου, Εθνική εορτή! Ρίχνουμε άγκυρα μπροστά από το ξενοδοχείο Sirene και κάνουμε την καθιερωμένη βουτιά. Συνεχίζουμε με την καθιερωμένη μακαρονάδα αλλά ρούκολα.
Συνεχίζουμε για Πόρο περνώντας μέσα από τα στενά. Όμορφος ο Πόρος και πολλά τα σκάφη που έχουν φτάσει εδώ για τριήμερο. Είχα να έρθω από το 97 όταν ήμουν έκανα εκπαίδευση! Βρίσκουμε τελικά μια θέση και δένουμε. Ντους και βόλτα για Ιντερνετ καφέ. Όχι ένα αλλά πολλά: πολιτισμός. Στη συνεχεία βόλτα ως το στρατόπεδο και καφεδάκι. Που θα φάμε; Ο Άγγελος είναι κατηγορηματικός: εδώ τρώνε οι τουρίστες. Εμείς θα περάσουμε απέναντι στο Γαλατά. Πράγματι παίρνουμε μια βαρκούλα και σε 2 λεπτά είμαστε απέναντι. Βρίσκουμε ένα αξιοπρεπές καφενείο που είναι και ουζερί και ο Μιχάλης σχολιάζει ότι το γκαρσόνι έχει λίγο μπότζι! Πράγματι μας ομολογεί ότι δουλεύει από το πρωί και πίνει μόνο ούζο! Έρχονται οι ποικιλίες, το χταπόδι εξαιρετικό και το ούζο Μυτιλήνης! Επιστρέφουμε Πόρο όπου τρώμε επιδόρπιο και πάμε για ύπνο.
7η μέρα
Άλλο ένα πρωινό ξύπνημα, το
τελευταίο για την εκδρομή. Ο εσπρέσσο ετοιμάζεται στα γρήγορα μια και μας
βάρεσαν τα χτεσινοβραδινά ούζα! Βόλτα και προμήθεια φέτας, ψωμιού και
ζαρζαβατικών. Βάζουμε και ένα μπιτόνι πετρέλαιο μια και ο δείκτης είναι στο
κόκκινο. Στη συνέχεια σαλπάρουμε με τελικό προορισμό το Καλαμάκι: σήμερα θα
επιστρέψουμε! Βγαίνουμε από το δίαυλο συναντώντας κάποια δελφίνια και ένα ferry
boat. Και σήμερα ο καιρός καλοκαιρινός και μπουνάτσα με αρκετή υγρασία. Πορεία
για το πετροκάραβο – βραχονησίδα στην ρότα μας για Καλαμάκι. Ο Άντζελο έχει
προτείνει να κάνουμε μια στάση στην Αγία Μαρίνα (Αίγινα) για μπάνιο και φαγητό
και μετά Καλαμάκι. Μόλις περνάμε τις βραχονησίδες ο καιρός βγάζει 3-4Β και
αποφασίζουμε να κάνουμε λίγο ιστιοπλοΐα. Πράγματι σηκώνουμε πανιά και σβήνουμε
την μηχανή απολαμβάνοντας την ησυχία της θάλασσας. Δεν κρατάει όμως για πολύ και
έτσι πάλι μηχανή και βουρ για Αγία
Μαρίνα. Πλησιάζοντας βλέπουμε ακόμα κάποια ιστιοπλοϊκά με ξένους τουρίστες να
έχουν ρίξει άγκυρα και να κάνουν μπάνιο. Πέφτουμε και εμείς για την καθιερωμένη
βουτιά. Εγώ φοράω και τη μάσκα. Τι τα θελα; Πάλι πέφτω πάνω σε ένα χταπόδι μέσα
στη θαλάμη του. Αυτή τη φορά αποφασίζω να προσπαθήσω. Παίρνω τη συρτή από τον
Άντζελο, βάζο και ένα άσπρο πανάκι και την κατεβάζω σιγά – σιγά. Πράγματι το
χταπόδι σε λίγο παρασύρεται και πιάνει το αγκίστρι. Τραβάω και τι να δω: σπάει η
συρτή και το αγκίστρι μένει κάτω μαζί με το χταπόδι. Δεν χάνω το κουράγιο μου
και παίρνω και τη δεύτερη συρτή. Το χταπόδι αυτή τη φορά είναι πιο επιφυλακτικό.
Τελικά θα με ταλαιπωρήσει για κάνα 20άλεπτο, αλλά επιστρέφω στο σκάφος με ένα
χταπόδι (που τις επόμενες μέρες θα μαγειρευτεί σε εξαιρετική σάλτσα!). Εν τω
μεταξύ ο Άντζελο έχει τελειώσει το μαγείρεμα. Κάνω ένα ντους πρόχειρο και
καθόμαστε για φαγητό. Συνειδητοποιούμε ότι είναι τέλος Οκτώβρη και εμείς κάνουμε
μπάνιο στη θάλασσα και κυκλοφορούμε με κοντομάνικο. Είμαστε πολύ τυχεροί όπως
καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων μια και την επόμενη εβδομάδα ο καιρός χαλάει και η
θερμοκρασία πέφτει τουλάχιστον 10 βαθμούς!
Κατά τις 14.00 με βαριά καρδιά βάζουμε μπρος για την επιστροφή. Η θάλασσα λάδι, ζέστη, και κάποια κίνηση στο Σαρωνικό. Πρέπει να αρχίσουμε να μαζεύουμε και τα πράγματα... Ο Μιχάλης ρίχνει έναν υπνάκο, εγώ επιβλέπω τον αυτόματο και ο Αντζελο κάνει ένα μπάνιο. Πλησιάζοντας το Καλαμάκι καμιά 20αριά σκάφη βγαίνουν με αγωνιστικές προθέσεις από τον Πειραιά. Κάτι γίνεται εκεί.
Τελικά φτάνουμε στην μπούκα του λιμανιού. Ο Μιχάλης έχει πάρει ήδη τηλέφωνο το Βαγγέλη ότι φτάνουμε. Βρίσκουμε εύκολα το μέρος που θα δέσουμε και τα παιδιά της εταιρείας μας δένουν. Ετοιμάζουμε τα πράγματα. Την ίδια ώρα έρχεται και ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό που απ’ ότι ακούμε είχε μια κακιά στιγμή (ακούμπησε τη γάστρα σε κάτι βράχια στον Αη Γιώργη). Η αντίδραση των ανθρώπων της εταιρείας απαράδεκτη. Κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει και πώς. Έρχεται και το λιμενικό και χειροτερεύει τα πράγματα. Σε σύγκριση με τη μαρίνα της Κω οι άνθρωποι εδώ δείχνουν ερασιτέχνες! Τελικά σκαντζάρουμε παραδίδουμε και φεύγουμε.
Και εις άλλα με υγεία.
Σκόρπιες Σκέψεις: