Νέο ταξίδι για το 2023; Φυσικά! Και το σχεδιάσαμε ΚΑΙ το πραγματοποιήσαμε! Ο στόχος ήταν τα Βαλκάνια. Ο σχεδιασμός σύντομος. Και το ταξίδι χαρακτηρίστηκε ως "ελαστικό" (ή αλλιώς «διαρκώς προσαρμοζόμενο»). Η διαδρομή ήταν τελικά αυτή: https://goo.gl/maps/TH6f53VHGqb8wFdv5 με βάση την οποία κάναμε περίπου 3.300χλμ σε 7 μέρες. Βασικό χαρακτηριστικό ότι δεν βραχήκαμε καθόλου. Πολύ όμορφη η Σινάια! Θετική εντύπωση μας έκαναν οι χαμηλές τιμές (εκτός της Σινάια που είναι τουριστικό μέρος). Ο Μιχάλης ορκίζεται ότι δεν θα ξαναπάει (γιατί δεν εύρισκε καφέ να πιεί…). Οι υπόλοιποι έχουμε κάτι καλό να πούμε, και αναρωτιόμαστε ακόμα, πώς κατάφερε να επηρεάσει, το απαγορευτικό που εκδόθηκε κάποια στιγμή στο κεντρικό Ιόνιο, το δικό μας πρόγραμμα (1500 χλμ πιο βόρεια)!. Περισσότερα σύντομα!
Τι θα θυμάμαι από αυτό το ταξίδι….
·
Απίστευτα χιλιόμετρα…..
·
Τον Δημήτρη να βάζει την ολόσωμη
αδιάβροχη φόρμα (κατά το πόσοι μηχανικοί χρειάζονται για να
βιδώσουν μια λάμπα…) – ευτυχώς χρειάστηκε ελάχιστες φορές.
·
Το Γιάννη να έχει παντού κάποιο
φίλο που έπρεπε να περάσουμε να τον δούμε… Τελικά συμβιβαστήκαμε
σε έναν μόνο…
·
Τα απίστευτα διόδια στη Γαλλία που
δεν άνοιγαν τις μπάρες (δεν αναγνώριζαν τις μηχανές…).
·
Το …. ποσό σε διόδια που πληρώσαμε
(σχεδόν 260€ ο καθένας), αλλά και σε βενζίνη (σχεδόν 400€ ο
καθένας) – βέβαια τα χιλιόμετρα ήταν πολλά. Σε αυτά προσθέστε και
τα ~250€ του κόστους του πλοίου στην επιστροφή. Μπα… δεν το βλέπω
να το ξανακάνουμε!
·
Τα απίστευτα τάκος στο Σαν
Σεμπαστιάν.
·
Την κίνηση στην επιστροφή στη
Γαλλία: ήταν τριήμερο και όλοι ήταν στους δρόμους. Εμείς φυσικά,
μαθημένοι από τη χώρας μας, «διηθούμασταν» ανάμεσα στα αυτοκίνητα
και προωθούμασταν από τη ΛΕΑ. Στην αρχή κάποιοι Ευρωπαίοι
μοτοσικλετιστές, δίσταζαν, αλλά στο τέλος μας ακολούθησαν όλοι
ανεξαιρέτως!
·
Και βέβαια τον παππού που μας
περίμενε στην πανσιόν στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου φτάσαμε μετά τη μία
τη νύχτα: καλοσυνάτος, εκφραστικός, χωρίς να μιλά καθόλου ξένες
γλώσσες (και μείς που μιλούσαμε…) … Αφού καταφέραμε με νοήματα και
κοινές – «παγκόσμιες» λέξεις να συνεννοηθούμε, μας έδωσε να
καταλάβουμε - με παντομίμα - ότι πρέπει επί τέλους να πάει να
φάει! Όταν εγώ τον ρώτησα με τον ίδιο τρόπο «εμείς πού θα φάμε»,
αυτός με τέλεια φυσικότητα (ίσως μας το χρωστούσε αφού τον είχαμε
να περιμένει τόση ώρα…) μας έδειξε τα «απαυτά του», γέλασε και
έκλεισε την πόρτα πίσω του!
·
Τέλος τη Μόντενα, που αποδείχτηκε
μια μικρή έκπληξη, στην επιστροφή, που όντας κουρασμένοι, θέλαμε
κάπου να ξεκουραστούμε όμορφα!
(C) Copyright 2001-2020 Aristides Vagelatos. May be freely uploaded by WWW viewers and similar programs. All other rights reserved.